رقصهای آذربایجانی از سری رقصهای فولکلوریک است که از نسلی به نسل بعدی منتقل و در این پروسه توسعه و شکل گرفتهاست. بعضی از این رقصها در اصل جزء مراسم دینی و یا جزء از آمادگیهای جنگی و دفاعی بودهاست در هر صورت در حال حاضر از این رقصها در مجالس عروسی در ایران و جمهوری آذربایجان و در برگزاری برنامههای ورزشی و گردهماییهای فرهنگی در جمهوری آذربایجان استفاده میشود.
شاخسی (شاه حسین) رفتن که در ماه محرم در بین مردم آذربایجان رواج دارد در اصل یک رقص و رژه نظامی بودهاست.
دیدگاه هلن اریکسن درباره رقص بانوان آذربایجان :
آذربایجان یکی از جمهوری های قفقاز شوروی سابق بود. امروزه جمهوری مستقلی است که به دلیل داشتن ذخایر غنی نفت مورد توجه بینالمللی است. تعداد بسیاری از آذریها در شمال غربی ایران ودر منطقه شهر تبریز ساکن هستند. رقص بانوان در قفقاز به لحاظ حرکات دلپذیر دست، حرکات بیانگر بازو و قدمهای ظریف از دیگر رقص ها تمیز داده میشود. قدمهای ظریف ایفاگر رقص توسط دامن های بلند پوشیده شده و چنین می نماید که ایفاگر رقص به حالت شناور بر روی زمین جاری است. رقص ها گاهی غمگین، گاهی آتشین و بیشتر تغزلی است و بیانگر سرشت فاخر بانوان آذری است. رقصهای سولو و گروهی درعروسی و سایر مناسبتها اساسا ساده است. این رقصها در شوروی سابق بصورت رقصهای هنری صحنهای، ارتقا یافته است.