سیدجمال الدین ترابی طباطبایی ـ سكه شناس برجسته معاصر در ششم جمادی الاول ۱۳۴۴ هجری قمری مطابق با پنجم اردیبهشت ۱۳۰۴ خورشیدی در محله مهاد مهین تبریز متولد شد...

منبع:پرتال فرهنگی و اطلاع رسانی راسخون

استاد سید جمال ترابی طباطبایی(پدر سکه شناس ایران)

سیدجمال الدین ترابی طباطبایی ـ سكه شناس برجسته معاصر در ششم جمادی الاول ۱۳۴۴ هجری قمری مطابق با پنجم اردیبهشت ۱۳۰۴ خورشیدی در محله مهاد مهین تبریز متولد شد. شهرت جهانی استاد ترابی در مورد علم سكه شناسی را نامه هایی كه از دانشمندان و موزه های معتبر جهان نظیر دكتر جرج مایلز ریاست موزه نیویورك، والتر هینتس، برت فراگنر، اینگركریر، هاری فلدمن و گوتفرید هرمان از سكه شناسان معروف جهان به وی نوشته و درخواست كمك برای خواندن و مشخص نمودن زمان برخی سكه های ایرانی و اسلامی را نموده و یا از وی كتاب و تحقیقاتش را خواسته اند، تأیید می كند. كتاب سكه های آق قویونلو و مبنای وحدت حكومت صفویه در ایران چاپ ۱۳۵۵ وی به عنوان كتاب سال معرفی شده و جایزه بهترین كتاب سال را به خود اختصاص داده است.
گروه : علوم انسانی

صمد بهرنگی در تیرماه 1318 در محله چرنداب تبریز چشم به جهان گشود. با نخستین پدیده ای که آشنا شد: فقر بود و تهیدستی پدر. پدرش کارگری فصلی بود و خرجش همواره بر دخلش تصرف داشت. بعضی اوقات نیز مشک آب به دوش می گرفت و در ایستگاه «وازان» به روس ها و عثمانی ها آب می فروخت. بالاخره فشار زندگی وادارش ساخت تا با فوج بیکارانی که راهی قفقاز و باکو بودند. عازم قفقاز شود. رفت و دیگر باز نگشت. ولی صدایش همیشه در گوش فرزندانش طنین انداز بود: « درس بخوانید تا مثل من کارگر آواره نشوید. سعی کنید حقوق بگیرید. هر چقدر کم باشد. باز بهتر است چون خاطرتان جمع است که آخر ماه پولی می گیرید.»

در بین مردانی که برای دفاع از مشروطیت و حقوق ملت دست به شمشیر برده و آنرا پس از استبداد صغیر دو مرتبه بازگردانیدند، ستارخان سردار ملی مقام اول را دارد؛ بحق او قهرمان مشروطیت ایران است.

شهریارا تو به شمشیر قلم در همه آفاق

به خدا ملک دلی نیست که تسخیر نکردی

سید محمد بهجت تبریزی، متخلّص به شهریار در سال 1285 ه.ش در شهر تبریز به دنیا آمد. دوران کودکی او مصادف با انقلاب تبریز(مشروطیّت) بود. پدرش که از وکلای معروف تبریز بود، برای آن‌که خانواده‌اش از صدمات جنگ به دور باشند شهریار را به روستایی دور در قره چمن فرستاد. بعد از آرام شدن تبریز شهریار بار دیگر به تبریز بازگشت و تحصیلات خود را پی گرفت. بعد از اتمام تحصیلات دبیرستان در رشته پزشکی به تحصیل پرداخت. امّا یک سال قبل از اتمام تحصیلاتش به دنبال یک ماجرای شورانگیز عشقی پزشکی را رها و به شعر و ادبیّات و شاعری روی آورد و اگر خود وی در این ضمینه ضرر کرده باشد، شعر و ادبیات ما ثمره‌ی زیادی برده است. شهریار به جای آن که طبیب بیمار و علیل باشد، طبیب روح‌های خسته و دل‌های آرزومند شد. شهریار با ادبیّات عرب و فرانسه آشنایی کامل داشت. شهریار در طول زندگی خود خدمات زیادی به ادب ایران کرده، به‌طوری‌که سال روز وفات او، که بیست و هفت شهریور می‌باشد، روز ملی شعر و ادب نامیده شده است. شهریار در سال هزار و سیصد و شصت و هفت درگذشت. روحش شاد و یادش گرامی!

سرزمین ایران با تاریخ و تمدن كهن خود ؛ پستی و بلندی های فراوانی را پشت سر گذاشته است و در این میان آزادیخواهانی به قیام برخاسته اند كه باید یاد و خاطره آنها یرای همیشه زنده بماند و شایسته است كه در مورد این شخصیتهای تاریخی و سال‌های مبارزه آنها تحقیقات بیشتری صورت گیرد هر چند مورخان بزرگی نظیر سعید نفیسی و دكتر باستانی پاریزی در مورد بابك مطالب متعددی آورده اند . اما نیاز به توجه و تحقیق بیشتری در این زمینه وجود دارد . در مورد بابك اما همین قدر كافی است كه گفته شود بابك كسی بود كه به مدت 22 سال با خلفای عباسی جنگید و اجازه نداد كه پای آنها به منطقه شمال غرب ایران باز شود.

مقدمه

 الرحمن علّم القران خلق الا نسان علّّمه البیان
 
حمد بی کران بر قادر منان خداوند سبحان،خالق انسان،آموزگارقرآن،بخشنده ی بیان آفریننده ی گفتاروزبان. خدای عدل و رحمت که اولاد آدم را گونه گون آفرید،اختلاف السنه والوان را همچون آمد وشد روزان وشبان وخلقت زمین وآسمان آیت خویش ساخت وشعوب وقبایل را وسیله بازشناسی آدمیان قرارداد وهیچ زبان و نژادی را مایه ی مزیت وتفاخرننمودوهیچ انسانی را بردیگری برتر ندانست الا به تقوا.
 
اِنّا خَلَقناکُم مِن ذَکَرٍ وَ اُنثی وَ جَعَلناکُم شُعُوباً وَ قََبائِلَ لِتَعارَفُو. اِنَّ اَکرَمکُم عِندَاللهِ اَتقیکُم(قرآن کریم ، حجرات،13)

سعدی
بنی  آدم     اعضای  یکد  یگرند        که در آفرینش زیک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار       دگر عضو ها  را نماند  قرار
تو کز محنت  دیگران  بی  غمی        نشاید  که  نامت  نهند   آدمی


مقدمه ای برتاریخ آذربایجان:
 
غالب آثاری که تا کنون در خصوص تاریخ ایران باستان نوشته شده است، با غرض ورزیهاوگرایش های آریا محورانه ای توام بوده که نتیجه آن نیز غیر قابل اعتماد بودن این رسالات متعدد بوده است.
شاید دیگر زمان آن فرارسیده باشد که محققان تاریخ باستان این سرزمین دست به کنکاشی جدید در این خصوص بزنند، چرا که دیگر نمی توان چشم به حقایق بزرگی که هر روز نمایان تر می شود بست وپیوسته مطالب غیر علمی پیشین را که تنها بکار دلخوشی وتفریح برخی می آید، تکرار نمود.
تاریخ نگاران غالبا تاریخ این سرزمین مقدس یعنی ایران را از مبدا هخامنشیان آغاز می نمایند .آنان به عمد تمدنها واقوام کهن غیر آریایی این خطه را که تا پیش از برآمدن هخامنشیان فرهنگی متعالی پدید آورده بودند نادیده می گیرند واین حقیقتی است که برخی از مورخان نامی نیز ناگزیر از بیان آن بوده اند. به عنوان مثال جرج کامرون ضمن اشاره به این موضوع ، چنین می نویسد 
« تاریخهای که درباره ایران نوشته شده اند علی الرسم با کوروش پارسی آغاز می شوندوعموما با اسکندر مقدونی پایان می گیرند در حال حاضر اثر یگانه ای که به گونه ای جامع به تاریخ فلات ایران پیش از استیلای کوروش بر این سرزمین بپردازد در دست نیست این امر بسیار مایه تاسف است.